En dan sta je er ineens zelf voor… een faillissement, ontslag, WW. Alles wat er bij komt kijken. Niet ik natuurlijk, maar manlief met het stabiele basisinkomen. Onze wereld staat even op zijn kop.
Ineens ben je werkzoekende
Natuurlijk wisten we dat het niet goed ging en dat het wel eens mis kon gaan. Maar toch, als het dan zo concreet wordt, overvalt het je toch… En zeker gezien de snelheid waarmee alles gebeurde. Binnen 2 dagen was er een faillissement en ben je ineens werkzoekende… Tijd voor verwerking is er eigenlijk niet, want de kans op een doorstart is er ook nog. En dus moet er vooral heel hard gewerkt worden om alles klaar te zetten voor een eventuele overname.
Niet langer nodig zijn
Zo voelt dat dus. Niet langer nodig zijn. Alles hebben gegeven en er niets aan overhouden. Totale onzekerheid over de toekomst. Ons huis! Ons zelfgebouwde huis, waar we zo van genieten en wat we echt voor geen goud kwijt willen… En dan hebben we het financieel nog best goed voor elkaar. We vallen niet gelijk om. We hebben verstandige keuzes gemaakt, waardoor we nu meer rust hebben.
Onzekerheid over de toekomst
We hebben alle vertrouwen in de toekomst, omdat hij nu eenmaal in een tak van sport deskundig is, waarin een schreeuwend tekort aan goede mensen is.
Dus misschien zullen mensen zeggen: “waar heb je het over” of, “hoezo een probleem??”. Maar toch… De schrik op de gezichten van de kinderen. Het wegvallen van het bekende. De druk op mij om ineens voor meer inkomen te moeten zorgen. De onzekerheid over de toekomst. Die baan komt er wel, maar waar, wat en hoe….
Komt er een doorstart?
Misschien komt er een doorstart, misschien mag hij toch wel blijven. Maar misschien ook niet. En als hij mag blijven, is de job dan nog interessant of leuk?
Of veranderen ineens alle voorwaarden? Kortom, allerlei opties staan open, maar worden ingevuld door anderen, waarvan wij het bestaan nog niet kennen.
En dat is best even wennen.
Je eigen partner
En dan kun je nog zo kundig zijn in het adviseren en begeleiden van mensen, op zoek naar een andere baan of een andere invulling van het werk. Maar als het dan ineens om je eigen partner gaat, is het toch even anders. Natuurlijk doe ik ook wat ik kan om hem te helpen, maar zo’n eigenwijze techneut helpen valt niet mee. Die weten alles eigenlijk zelf het beste. Als klant gaat het nog, maar als het je eigen partner is… :).
Praktische en financiële vraagstukken
De hele situatie zorgt ervoor dat ik erg besef hoe het je raakt als je je baan kwijtraakt zonder dat je daar iets aan kunt doen. Hoe het je hele fundament laat schudden. Hoe het je wakker laat liggen van praktische en financiële vraagstukken waar je nooit eerder mee te maken hebt gehad. Hoe het je onzeker maakt over je toegevoegde waarde op de arbeidsmarkt, hoe het je laat nadenken over ‘wat als ze me niet meer willen’.
Een nieuwe baan
Tegelijk verbaas ik me ook over de oneindige juridische strijd die sommige mensen voeren om hun ‘gelijk’ te halen. De energie die -in mijn beleving- gestoken wordt in het willen winnen van een strijd die al gestreden is. De tijd die daarmee gepaard gaat, omdat die tijd er nu eenmaal soms is als mensen lang doorbetaald worden. Tijd?? Die hebben wij niet. Er moet gewoon een baan komen. En wel nu. Woensdag de eerste berichten, vrijdag faillissement, maandag werkzoekend.
Dat is het tempo. En dat is hard, maar misschien ook wel goed. Het geeft je geen enkele ruimte om te verzanden of te verzuren. Het houdt je actief en gefocust op dat wat moet: een nieuwe baan. En uiteindelijk denk ik dat dat voor iedereen het beste is: gefocust blijven op wat jij wilt en binnen de beperkte regelruimte die er op dit moment is, je eigen keuzes maken.
Ik weet nu hoe het echt voelt
Laten we maar zeggen dat het voor mij persoonlijk en zakelijk goed is om dit eens mee te maken wat het nu echt met je doet. En dan gaat het nog niet eens om mijzelf. Maar ook hier geldt eigenlijk: weet waar je het over hebt als je iemand probeert te helpen. En dat weet ik nu nog beter. Ik wist het al hoe het technisch allemaal werkt en welke stappen je moet zetten, maar nu weet ik ook hoe het voelt als je het zelf meemaakt. En dat voegt toch, hoe ellendig ook, iets toe.