Daar stonden we dan ineens… met twee kinderen op de open dag van de Middelbare school. Voor de één nog een jaartje te vroeg, maar goh, wat gaat het hard…. Wat worden we oud…J

We hadden een lijstje gemaakt van scholen die we wilden bezoeken. Heel verschillende scholen, gewoon om eens een eerste indruk op te doen. Wij hadden ons, als ouders, best goed ingelezen en voorbereid op de verschillen tussen die scholen, zodat zoonlief zo een goede keuze kan maken, en dochterlief een jaar later ook.

We kennen onze kinderen natuurlijk en hebben wel een idee wat voor school bij ze past, maar goed… officieel heb je nog geen enkele indicatie over het passende opleidingsniveau. Dus, scholen uitgezocht van allerlei pluimage. En wij daarheen, net als vele, vele anderen….

En waar wij dachten ‘in the lead’ te zijn, bleek niets minder waar J. Binnen de kortste keren werd ons, door de kinderen, duidelijk gemaakt welke school wel interessant was en welke absoluut niet! Die kinderen blijken héél goed zelf in de gaten te hebben wat voor school bij ze zou passen, welk niveau ze aanspreekt en waar ze uitgedaagd worden.

En dat komt niet door ‘leuke werkstukken’, een ‘ipad-klas’ of een mooie ‘goodiebag’. Daar kijken ze wel doorheen. Ze voelen “aan hun water” of dit de plek is waar ze de komende jaren –met plezier!- heen willen gaan.

Mooi om te zien dat die kinderen, lang voor de welbekende CITO-uitslag, allang weten wat bij ze past. Zij kiezen op gevoel en op verstand, ze durven te voelen en te kiezen. Ze worden nog niet gehinderd door ‘arbeidsmarktperspectief’, ‘baangarantie’ en ‘zekerheid’ enzovoort. Ze kiezen vanuit hun hart. En dat is en blijft de beste keuze, hoe jong je ook bent.